Başlıksız

"Ne var ise sende bende
Aynı varlık her bedende" -Aşık Veysel


Bu adam, daha 7 yaşında gözlerini kaybediyor. 7 yaşında ya! Ne okuması var ne yazması. Zaten köyünde de okul yok, öğretmen yok, sözlerine yükledikleri bilinçte insan yok. Ozanların yanında büyüyüp, alevi bektaşi tekkelerde kendini bulması zaten  başlı başına bir gizem. Ama bu adam işin sonunda bu noktaya gelebilmesi, böyle sözlere , böyle sembollere bu denli hükmedebilmesi beni büyülüyor.






Bir sözünde" Kör olmasaydım eğer, köyde kalıp koyunlara çoban olucaktım.Kör oldum, Veysel oldum" der. Doğru yolu bulabilmek dert bulmaktan mı geçiyor öyleyse ?



"Git kendine dert ara,dert bul; dertlerden bir dert seç kendine! Çünkü bundan başka çare yoktur. Bahtın yâr olmadı diye üzülme sakın. Ancak derdin yoksa o zaman üzül."  -Mevlânâ


Her ne kadar acımasız gelse de, hayatın gerçeği bu. Gönül isterdi ki, insanlar üzülmesin acı çekmesin. Bana fazlasıyla acı çektirmiş olanın üzüntüsü bile, ağlamama yetiyor. Ama bu varoluşun yapısında, bu sistem olduğu sürece doğru yol her zaman en zoru olacak. Önemli olan bunun karşısında yılmadan yol alabilmek. Bakalım ben ne zaman ayağa kalkabileceğim...